دانستنی های صنعت برق ساختمان

آینه های بزرگ، مسطح و ردیاب خورشید که به عنوان هلیواستات شناخته می شوند، نور خورشید را بر روی گیرنده ای در بالای برج متمرکز می کنند. یک سیال انتقال حرارت که در گیرنده گرم می شود برای تولید بخار استفاده می شود که به نوبه خود در یک ژنراتور توربین معمولی برای تولید برق استفاده می شود.

برج‌های خورشیدی در اولین تکرار خود از پرتوهای متمرکز خورشید برای گرم کردن آب استفاده کردند و بخار حاصل از توربین برای تولید برق استفاده کرد. مدل های جدیدتر اکنون از ترکیبی از نمک های مایع از جمله 60 درصد نیترات سدیم و 40 درصد نیترات پتاسیم استفاده می کنند. این نمک ها ظرفیت گرمایی بالاتری نسبت به آب دارند، بنابراین می توان مقداری از این انرژی گرمایی را قبل از استفاده برای جوشاندن آب ذخیره کرد، که توربین ها را به حرکت در می آورد.

این دماهای عملیاتی بالاتر همچنین باعث بهره وری بیشتر می شود و به این معنی است که حتی در روزهای ابری نیز می توان مقداری برق تولید کرد. در ترکیب با نوعی دستگاه ذخیره انرژی، این بدان معنی است که برج های خورشیدی می توانند انرژی قابل اعتمادی را در 24 ساعت شبانه روز تولید کنند.

برج برق خورشیدی

برج برق خورشیدی سیستمی است که انرژی خورشید را - به شکل نور خورشید - به برق تبدیل می‌کند که می‌تواند توسط مردم با استفاده از یک مجموعه خورشیدی در مقیاس بزرگ استفاده شود. این مجموعه شامل مجموعه ای از آینه های بزرگ و ردیاب خورشید است که به عنوان هلیواستات شناخته می شوند که نور خورشید را روی گیرنده ای در بالای برج متمرکز می کنند. در این گیرنده یک سیال گرم شده و برای تولید بخار استفاده می شود. سپس این بخار یک ژنراتور توربین معمولی را برای تولید الکتریسیته نیرو می‌دهد.

معایب بالقوه استفاده از برج هایی از این قبیل این است که آنها شامل تاسیسات بزرگی هستند که نیاز به سرمایه گذاری اولیه زیادی دارند. همچنین، میدان بزرگ آینه‌ها و برج‌ها که می‌تواند از 50 تا بیش از 100 متر متغیر باشد، می‌تواند بر منظره محلی تأثیر بگذارد.

آینه های بزرگ، مسطح و ردیاب خورشید که به عنوان هلیواستات شناخته می شوند، نور خورشید را بر روی گیرنده ای در بالای برج متمرکز می کنند. یک سیال انتقال حرارت که در گیرنده گرم می شود برای تولید بخار استفاده می شود که به نوبه خود در یک ژنراتور توربین معمولی برای تولید برق استفاده می شود.

برج‌های خورشیدی در اولین تکرار خود از پرتوهای متمرکز خورشید برای گرم کردن آب استفاده کردند و بخار حاصل از توربین برای تولید برق استفاده کرد. مدل های جدیدتر اکنون از ترکیبی از نمک های مایع از جمله 60 درصد نیترات سدیم و 40 درصد نیترات پتاسیم استفاده می کنند. این نمک ها ظرفیت گرمایی بالاتری نسبت به آب دارند، بنابراین می توان مقداری از این انرژی گرمایی را قبل از استفاده برای جوشاندن آب ذخیره کرد، که توربین ها را به حرکت در می آورد.

این دماهای عملیاتی بالاتر همچنین باعث بهره وری بیشتر می شود و به این معنی است که حتی در روزهای ابری نیز می توان مقداری برق تولید کرد. در ترکیب با نوعی دستگاه ذخیره انرژی، این بدان معنی است که برج های خورشیدی می توانند انرژی قابل اعتمادی را در 24 ساعت شبانه روز تولید کنند.

برج برق خورشیدی

برج برق خورشیدی سیستمی است که انرژی خورشید را - به شکل نور خورشید - به برق تبدیل می‌کند که می‌تواند توسط مردم با استفاده از یک مجموعه خورشیدی در مقیاس بزرگ استفاده شود. این مجموعه شامل مجموعه ای از آینه های بزرگ و ردیاب خورشید است که به عنوان هلیواستات شناخته می شوند که نور خورشید را روی گیرنده ای در بالای برج متمرکز می کنند. در این گیرنده یک سیال گرم شده و برای تولید بخار استفاده می شود. سپس این بخار یک ژنراتور توربین معمولی را برای تولید الکتریسیته نیرو می‌دهد.

معایب بالقوه استفاده از برج هایی از این قبیل این است که آنها شامل تاسیسات بزرگی هستند که نیاز به سرمایه گذاری اولیه زیادی دارند. همچنین، میدان بزرگ آینه‌ها و برج‌ها که می‌تواند از 50 تا بیش از 100 متر متغیر باشد، می‌تواند بر منظره محلی تأثیر بگذارد.